Antonia Delaere is één van de vaste waarden bij de Belgian Cats.
“Op vijfjarige leeftijd ben ik gestart bij BBC Gembo in Antwerpen”, vertelt Antonia Delaere aan Sporza.
“De club was achter de hoek, zodat ik er met te fiets of te voet naartoe kon. Ik startte met basketten op medisch advies, omdat ik last had van kinderastma.”
“Het eerste jaar trainden we één keer op woensdag. We waren met enkele meisjes tussen al die jongens, maar dat deerde me niet. De eerste wedstrijd speelde ik in een jongensploegje, op het pleintje van een school. Ik vond het fantastisch! Liefde op het eerste gezicht?”
Meisjesploegje
“Ik heb nooit aan stoppen gedacht. Basketbal wordt ook nooit saai: je weet nooit wat je tegenstander gaat doen en moet steeds iets vinden om haar voorbij te gaan. Daar hou ik van.”
“Nadat ik begonnen was bij de jongens hadden we bij de Benjamins een meisjesploegje. We hingen goed aan elkaar en ook naast het veld deden we dingen samen. Dat familiegevoel in de club zal ik niet vergeten.”
“In het seizoen ben ik vaak in het buitenland en de mensen in de club ken ik ook niet meer zo goed. Mijn vriend coacht er nu wel de herenploeg, die in tweede klasse speelt. Hopelijk kan ik er na het seizoen eens binnenspringen, want als jeugdspeelster heb ik altijd veel van deze club gehouden.”